Rozdział 16 "Gualapagos"

 - To co? Wyruszamy? - zapytała Luna po rozwaleniu drzwi wejściowych bazy Northa. Wszyscy już siedzieli przy śniadaniu. Za dziewczyną wszedł Astaroth, a po nim Undertaker i Grell. Widząc ich, Elsa zadławiła się, Jack wypluł sok z ust prosto na Czkawkę siedzącego obok, Anna i Roszpunka przytuliły się do siebie, a Piotruś wzdrygnął się.
 - O mój Boże, cześć przystojniaku! Niech cię uściskam! - zawołał Grell i wtulił się w lustro. Luna klepnęła się ręką w czoło i westchnęła.
 - Już ruszamy. - powiedział Czkawka. - Eee, mamy coś ze sobą wziąć?
 - Zbędny balast. - odparł Astaroth prostując się.
 - Co? To co mamy jeść? - oburzyła się Anna.
 - Ty się uspokój albo ja cię zjem w podzięce za to. - warknął do niej demon wskazując na zszytą prawdopodobnie przez Undertaker'a ranę. Podziałało.
 - No to kto potrafi latać ten ręka do góry. - zawołał Jack podnosząc dłoń. Oprócz niego rękę w górze trzymali Piotruś, Astaroth, Luna i Grell. - Świetnie. Nas wszystkich jest 10. Piątka umie latać... no to się idealnie składa. - uśmiechnął się.
 - Ja biorę Elsę. - odezwał się Astaroth stając przy blondynce. Jack prychnął.
 - Nie złość się. Następnym razem... - zaczął Czkawka.
 - Wcale jej nie chciałem brać. Miałem zamiar wziąć... - Frost rozglądnął się. - Undertaker'a!
 Słysząc to, szarowłosy wypluł zawartość soku na chłopaka.
 - Ej! To był mój sok! - krzyknął białowłosy.
 - W gruncie rzeczy nadal jest. - wtrącił się Piotruś. - Ja wezmę Anię. A ty Grell?
 - Co? Ja? A kto powiedział, że będę kogoś brał? Moje dłonie się zniszczą. - burknął czerwonowłosy odwracając się z fochem.
 - Nie zachowuj się jak baba i bierz Punzie! - krzyknął Jack i uderzył go w głowę.
 - A ile tych Punzie'ch tutaj jest? - zapytał Grell widząc potrójnie dziewczynę przez uderzenie i usiadł na ziemi.
 - Luna bierze Czkawkę i możemy ruszać. - powiedziała Elsa. Wszyscy zgodnie kiwnęli głowami i pożegnali się z North'em i Ząbkiem, która tymczasowo zamieszkała w bazie, aby mieć na oku młodych, kiedy Mikołaj by nie dał rady.
 Luna, Astaroth i Piotruś ruszyli, ale Jack i Punzie mieli pewien kłopot ze swoimi towarzyszami. Grell za nic w świecie nie chciał dotknąć Roszpunki, bo nie miała na sobie nic czerwonego, a nawet jeśli to jej nie pasował. Undertaker stwierdził, że ma lęk wysokości i po prostu gdzieś sobie poszedł.
 - Nosz kur... czę! Kurczę! Gdzieś ty jest!? Ej, dziadku? - wołał.
 - Dziadku? Co ty pleciesz? Under-chan nie ma nawet trzydziestki. Dopiero 25 lat. - odparł Grell.
 - Czekaj, co? To... to coś siwego ma mieć niby 25 lat? Na głowę upadłeś? - krzyknął zaskoczony Frost.
 - Uspokójcie się! Grell, jak mnie weźmiesz to... pozwolę ci spędzić z Astaroth'em cały dzień. - uśmiechnęła się.
 - Calutki?
 - Tak.
 - Motywacja na maksa! Lecimy! - zawołał, złapał dziewczynę i poleciał za resztą.
 - Undertaker! Gdzie ty jesteś? Ej, to nie jest śmieszne! Po co tu przyszłeś skoro... - zauważył szarą nitkę. Złapał ją ale ona okazał się o wiele dłuższa. Szedł powoli robiąc coraz większy kłębek, aż w końcu odszedł bardzo daleko od bazy. Wtedy potknął się o jakiś zamarznięty kamień i wpadł do dziury. Wypuścił nitkę i kostur z rąk. Po chwili z głuchym tąpnięciem wylądował na śniegu i zemdlał.
 Tymczasem Grell i Roszpunka już dogonili resztę.
 - Gdzie są Frost i Under-coś tam? - zapytała Anna.
 - Bawią się w berka, a co? - odparł czerwonowłosy.
 - Och, fajnie, a tak na serio?
 - No na serio. Under-chan gdzieś uciekł, a Jack-chan pobiegł za nim. To się nie nazywa berek?
 - No w sumie. - dodał Czkawka trochę zawstydzony, bo niesie go przerzuconego przez ramię dziewczyna.
 - Daleko jeszcze? - zapytała Ania.
 - Wiedząc gdzie są te góry i odejmując drogę, którą już przebyliśmy i... ups! - Grell zaczął liczyć na palcach i nie zauważył jak Roszpunka wyślizgnęła mu się z rąk. Kiedy się ocknął, złapał ją za włosy i kontynuował liczenie. Czkawka, Anna i Piotruś wybałuszyli oczy, Luna przewróciła oczami, a Astaroth spytał złotowłosą czy wszystko w porządku.
 - Nie, no coś ty, nie przejmuj się mną. Całkiem przyjemnie mi się wisi. - burknęła z ironią Roszpunka trzymając się swoich włosów jak liny. Wszyscy się zatrzymali.
 - Wychodzi na to, że zostało nam jeszcze jakieś... ej, a złożycie mnie w ofierze? - zapytał z entuzjazmem i nadzieją czerwonowłosy. Tym razem każdy z nich spojrzał na niego z rozszerzonymi oczami i otwartymi ustami. Na ich twarzach wypisane było przerażenie i zdziwienie. - No co? To jest takie dziwne? Kocham umierać! Zrobiłem to już chyba 30 razy! Zrobiłbym więcej ale byłem okropnie zajęty. Praca Żniwiarza to nie obijanie się, niestety. - westchnął.
 - Koleś! Ciebie normalnie popie.... ekhem... znaczy się.... pogibało! Oszalałeś? - krzyczał Piotruś. - Niee, on jest nienormalny. Ty naprawdę chcesz umrzeć.
 - A co w tym złego? Jakoś tyle osób na tym świecie umiera i dotąd się tym nie przejąłeś. - odparł z uśmiechem Grell.
 - Co to znaczy Żniwiarz? - zapytał Czkawka.
 - Naprawdę ciebie tylko to obchodzi? - zapytała zszokowana Elsa.
 - Nie, ale jeśli to słowo ma kluczowe znaczenie w tym wszystkim to...
 - Tak, jasne, na pewno. - warknęła Anna. - Błagam, Astaroth, Luna, powiedzcie mu coś albo oszaleję! - zawyła. Rodzeństwo Darkness byli bardzo spokojni i wręcz rozbawieni tą sytuacją.
 - Żniwiarz to taka osoba, która przychodzi do człowieka w chwili jego śmierci. Ogląda całe jego życie i to on decyduje, czy dana osoba będzie dalej żyć, czy umrze. On sam jest nieśmiertelny. Nawet jeśli ktoś go zabije, to zreinkarnuje się w ciągu kilku minut. Chyba że... - tu Luna przerwała.
 - Chyba że co? - zapytał Czkawka.
 - Chyba że osobą, która go zabije będzie inny Żniwiarz. Emerytowany też się liczy. - dodał Astaroth.
 - Świetnie. Czyli niebezpieczeństwo minęło. Nie mamy tu żadnego innego Żniwiarza. - uśmiechnęła się Ania.
 - Yyy... a Under-chan, to co? Obraz? - powiedział Grell.
 - Nie no trzymajcie mnie! Kim jeszcze jest ten staruch? Cesarzem? Bogiem? Nie dość, że Grabarz, to jeszcze Żniwiarz! - krzyknął rozzłoszczony granatowowłosy.
 - Emerytowany. - wtrącił się czerwonowłosy.
 - Ale Żniwiarz! Niech go cholera weźmie! Piorun spali! Diabły wezmą! Niech go ktoś klątwą obarczy! Nienawidzę go! Nie będzie żaden stary dziad decydował o mojej śmierci! Nigdy! Przeklęty siwek z lubością do ludzkich odnóży! Wiem! Złożę go! Złożę go ja! I to nawet w tej chwili bez tych cholernych gór, popierdzielonej świątyni i przeklętego ołtarza. I niech mnie ten cały Shadow w dupę pocałuje! - wrzeszczał jak opętany uprzednio oddając Elsę siostrze.
 - Uspokój się! Możesz później pożałować tych słów. - warknęła surowo Luna.
 - Nie ob.... - zaczął Astaroth, lecz urwał patrząc ze zdumieniem przed siebie.
 - O co chodzi? - zapytała Anna.
 - Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!! - wrzasnęła Roszpunka, która nic nie słyszała z ich rozmowy oprócz krzyków demona. - Jaaaaaack!!! - zawołała patrząc na jego ciało leżące na stosie innych, które zostało polane jakimś brązowawym płynem przez dziwnych ludzi ze spódnicami z siana. Niedaleko tej grupki siedział Undertaker próbujący rozpalić ogień.
 - Co? Ale skąd on tam...? Undertaker? - pytał Czkawka.
 - Góry Gualapagos. - powiedziała spokojnie Luna patrząc na wierzchołki. Następnie spojrzała na to co działo się kilkanaście metrów przed nimi. - Szybko! - krzyknęła lecąc prosto w grupkę tubylców. Reszta ruszyła za nią. Wylądowali na ziemi. Roszpunka chwyciła swoje włosy, naciągnęła je jak linę i wycelowała w Grabarza. Szarowłosy nie zauważyl jej i został związany jej długimi złotymi pasmami, dzięki temu nie mógł już rozpalić ognia.
 - Co ty wyrabiasz?! Myślałam, że jesteś po naszej stronie. - warknęła Luna podchodząc do niego. Nagle Grell zrobił szybki ruch tuż przy ciele Undertaker'a. Czerwonowłosa zatrzymała się. - A tobie co odwaliło? - zapytała.
 - Moje włosy... - wyszeptała Roszpunka biorąc do ręki brązowe pasma, które zaledwie kilka sekund temu były złote. Straciły swoją moc poprzez ścięcie ich.
 - Grell, coś ty najlepszego zrobił?! - warknął Astaroth. - Wiedziałem, że tej dwójce nie można ufać.
 - Ja tylko bronię Under-chana. - odparł Sutcliff.
 - A on... - demon podszedł do szarowłosego. - Jesteś chory!
 - Chory, chory, chory. - Grabarz przyłożył otwarte dłonie do policzków i pokręcił głową ze zmartwieniem. - Tak, jestem chory. Wszyscy jesteśmy. Każdy Żniwiarz, nieważne czy emerytowany, czy nie. My umieramy. Przez niego. - wskazał nieokreślony kierunek, jednak wiadomo było, że to nie chodziło o nikogo z obecnych tutaj.
 - Czy on coś ćpał? - zapytał Piotruś.
 - Jak możesz tak mówić! Under-chan to najinteligentniejszy Żniwiarz, człowiek, w ogóle najinteligentniejsza osoba, która kiedykolwiek chodziła po ziemi, zaraz po Założycielu, Anastasii, Hastnigs'sie i Amelie. A więc 5. z 13 Twórców. - oburzył się Grell.
 - Coraz bardziej się w tym gubię. - powiedział cicho Czkawka.
 - A moje włosy? A Jack? - pytała Roszpunka.
 - Ty naprawdę myślisz, że to jest benzyna? - warknął Undertaker machając przed jej twarzą jedną z tych butli, których zawartością oblali stos tubylcy. - Patrz! - wylał na dłoń, zapalił zapałkę i rzucił na rękę. Dłoń natychmiast zajęła się ogniem, ale skóra nie paliła się. Po chwili płomien zgasł. Wtedy szarowłosy wyjął sztylet i przeciął skórę, która natychmiast się zagoiła nie pozostawiając tam żadnej blizny. - Przyśpiesza reinkarnację.
 - Co to jest benzyna? - zapytała Elsa.
 - Benzyna to taki płyn. Jest łatwopalny, ale dzięki niemu jeżdżą samochody, czyli te maszyny, które widziałaś przed domem Undertaker'a. - wytłumaczył Astaroth.
 - Ale ci tubylcy myślą, że to tym płynem oblali te ciała. Wystarczy podpalić stos, a wszyscy zmartwychwstaną, a Jack'owi się przyspieszy reinkarnacja. - dodał szarowłosy.
 - To on nie żyje? - zapytała Punzie.
 - Został rozszarpany przez jakieś dziwne czarne "cosie". Wyglądało to jak koń, ale... eee nie wiem. - machnął ręką.
 - Undertaker specjalizuje się w składaniu ciał do kupy. - powiedział Grell.
 - Ale... on nie próbował się bronić? - zapytała Elsa.
 - Jego kostur leżał kilkadziesiąt metrów od strzępów jego ciała. Nie wydaje mi się żeby specjalnie ją tam rzucił. - wytłumaczył Undertaker.
 - Ale ten koń... przecież konie nie są takie niebezpieczne. - powiedziała Ania.
 - On wrócił. - powiedział ponuro Piotruś, patrząc do góry.
 - Kto? - zapytała Elsa. Blondyn odwrócił się do nich przodem i spojrzał na każdego z nich.
 - Mrok. - odparł.

***

 Hejka! Wiem, że mnie długo nie było ale już jestem. Witam z powrotem Laylę i Marti Frost ^^. Tak, dokładnie o was mi chodziło. Cieszę się, że jesteście z nami. Ale dowaliłam faktów. Zapewnie nic nie rozumiecie i jeszcze ten Mrok. Źle odebrałyście Undertaker'a. On jest dobry, ale tak jak sam gadał - chory. Grell też. Dlatego Anna, Elsa i Punzie boją się Under-chana ^^(już go kocham, Grell'a też, wszystkich kocham), a Grell zauroczył się Astaroth'em. Nie myślcie, że on jest gejem. Aha, i ja nie wymyśliłam sobie tego wszystkiego o Undertaker'ze i Grell'u(oprócz tego, że są chorzy i o tych Twórcach). Wzięlam ich z anime "Kuroshitsuji" - polecam, obydwóch pokochacie i bardzo to śmieszne.  No to tyle, bo już zanudzam. To do następnego!