Rozdział 34 "Czy to...koniec?"

*zamek Damiana*

 - Nie wchodzi się bez pukania! - zawołała Ania lewą ręką podtrzymując ręcznik. W prawej dłoni trzymała wazon, gotowa w każdej chwili rzucić nim w głowę łazienkowego włamywacza. - Co, gdybym nie miała ręcznika?

 - To byś nie miała ręcznika. Latałabyś na golasa jak mały bobas. - zachichotał Damian i w ostatniej chwili uciekł przed wazonem. Stojąc już za drzwiami powiedział. - Tak jak mnie prosiłaś, byłem sprawdzić co u tej twojej grupki. Otóż są w Himalajach i zmierzają na Mount Everest, ponieważ odkryli, że właśnie tam jest kryjówka Freed'a.
 - Jak ich znalazłeś w tak krótkim czasie? - zapytała Anna patrząc podejrzliwie na chłopaka. Wzruszył ramionami i odwrócił się, aby odejść. - Stój! - krzyknęła rozkazująco. Damian przystanął i odwrócił głowę w jej stronę. - Są 3 możliwości. Pierwsza: masz do dyspozycji super szybkie zwierzę latające. Druga: opanowałeś teleportację. Trzecia: nie jesteś człowiekiem. - bacznie obserwowała jego reakcję.
 - Niestety, muszę cię zasmucić. Mylisz się we wszystkich przypadkach. - odparł i zniknął za drzwiami. Dziewczyna usiadła na brzegu wanny.
 - Skoro jest człowiekiem i nie opanował teleportacji... i nie ma żadnego zwierzęcia... och, no jasne! Dlaczego wcześniej na to nie wpadłam?! Muszę tylko znaleźć... eee... jak to się zwało? Kam... kim.. komputer.

*Himalaje*

 Nathan wstał z miejsca. Rozglądnął się po wszystkich i przeciągnął.
 - Dobra, ruszamy! Nie zamierzam spędzić tu całej mojej wieczności. - zawołał, wziął swoją część bagażu i zaczął się wspinać dalej. Reszta po chwili zebrała się i poszła za nim.
 - Kolejka! - krzyknęła Lillith.
 - Co? - zapytał Astaroth.
 - No, kolejka. - powtórzyła fioletowowłosa.
 - To, że jesteś kopnięta, to wiemy nie od dziś, ale żeby... - zaczął Darkness, ale przerwało mu pacnięcie go przez Fire w twarz. Spojrzał na nią lekko oburzony, a dziewczyna wskazała przed siebie. Ash powędrował wzrokiem za jej dłonią.
 - Kolejka! - krzyknął.
 - No brawo. - westchnęła Lilly. Kilkadziesiąt metrów od nich znajdowala się nieczynna kolejka liniowa, która prowadziła do miejsca, w którym Mount Everest odcinał się od innych szczytów. - Ej, ludzie! I demony. I Strażnicy. I wiecznie młodzi... uhh... po prostu wszyscy! Kurs: kolejka liniowa! - zawołała do reszty i ruszyła w stronę maszyny. Za nią ochoczo ruszyły demony, Piotruś, Jack, Undertaker i Naru.
 - Eemm... co to jest kolejka liniowa? - zapytała Elsa Roszpunkę.
 - Mnie się pytasz? Skąd mam wiedzieć? To pewnie jakiś wynalazek teraźniejszości. - odpowiedziała złotowłosa wzruszając ramionami. - Czkawka, może ty wiesz?
 - Niestety. Ale mam nadzieję, że to bezpiecz... eee... to chyba to metalowe pudło z oknami, zawieszone na grubej linie tuż przy jakiejś budce. - wskazał przed siebie. Dziewczyny spojrzały w tamtą stronę. Lilly i Astaroth już tam byli i kłócili się o to, kto wejdzie do środka.
 - Może lepiej tam chodźmy? - zasugerowała blondynka. Zgodnie pobiegli za resztą.
 - Idź stąd! Ja chcę tam wejść! - zawołał Astaroth.
 - Co? Ty nawet pralki włączyć nie umiesz. - odparła z ironią Lillith.
 - Co to jest pralka? - szepnęła Elsa do Naru.
 - Emm... maszyna, do której wkłada się brudne ubrania, do odpowiedniej przegrody sypie proszek, włącza i potem wyciąga się je mokre, ale czyste. - wytłumaczył czerwonowłosy lekko zakłopotany jej niewiedzą.
 - Tak? A kto kilka tygodni temu przybiegł do mnie z płaczem, bo przytrzasnął sobie palec, gdy zamykał przegrodę z proszkiem? - zachichotał granatowowłosy.
 - Nie palec tylko całą dłoń. I tylko dlatego, bo Natsu mnie wystraszył!
 - Co ja? Ja nic nie zrobiłem! Nie moja wina, że wlazłaś do łazienki akurat wtedy, kiedy brałem prysznic! - krzyknął Dragneel.
 - Kto normalny bierze prysznic w ubraniach?! - warknęła fioletowowłosa.
 - Wolałabyś, żebym był bez ubrań? - demon uśmiechnął się robiąc krok w jej stronę.
 - Co? Coś ty! Już i tak raz cię widziałam.
 - Kiedy?
 - W dzieciństwie.
 - Podglądałaś mnie jak byłem mały?!
 - Lilly, no tego się po tobie nie spodziewałem. - zachichotał Ash.
 - Ale ja wcale...
 - Dobra, dość! - zawołał Nathan i razem z Ultear i Jack'iem rozdzielili całą trójkę.
 - Mieszkacie razem, czy co? - spytał Piotruś. Cała trójka zaprzeczyła mocno kręcąc głowami.
 - Nie, tylko pojechaliśmy na tydzień do Hiszpanii. - mruknęła Fire. Astaroth, wykorzystując jej nieuwagę, wślizgnął się do budki i zamknął w niej od środka. Dziewczyna natychmiast dopadła drzwi. Zaczęła się dobijać i wykrzykiwać obelgi w stronę granatowłosego, jednak on bujał się na krześle i chichotał z przyjaciółki. W końcu Lillith zrezygnowała z prób wtargnięcia do środka. - A wywal się i skręć kark. - warknęła pod nosem odchodząc od drzwi. Kilka sekund później rozległ się huk, bo Darkness wylądował z krzesłem na ziemi. Natsu pierwszy stanął przy oknie i zaczął się głośno śmiać, po chwili dołączyła do niego Lilly. Zdenerwowany Ash wstał z podłogi, otworzył drzwi i wskoczył na różowowłosego. Fioletowowłosa tymczasem wbiegła do budki i zamknęła drzwi na klucz z uśmiechem zwycięstwa. Dwa demony zaczęły się turlać po skałach.
 - Jack, uważaj! - Lisanna zdążyła tylko krzyknąć. Darkness i Dragneel zbili go z nóg i cała trójka wpadła w przepaść.
 - Natsu! Astaroth! - wrzasnęła przerażona Roszpunka i podbiegła do krawędzi.
 - Jack! - Elsa przyklękła obok kuzynki. Obie spojrzały w dół i odetchnęły z ulgą. Chłopaki wisieli przyczepieni swoimi ubraniami na grubych gałęziach wystających ze skały kilka metrów pod dziewczynami. Nagle obok pojawił się Piotruś.
 - Zupełnie jakbym miał deja vu (deżawi dop.aut). - zachichotał. Elsa spojrzała na Frosta, który robił się coraz bardziej czerwony na twarzy ze złości. Na początku starał się zachować spokój, lecz długo to nie trwało.
 - 3...2...1... - odliczyły cicho kuzynki.
 - Ja ci zaraz dam deja vu!! Uważaj tylko jak tam do ciebie pójdę, ty idioto do kwadratu!! Potrafisz się tylko chichrać z innych!! Chodź tu, no chodź tu! - wrzeszczał chłopak jak opętany próbując dosięgnąć blondyna pięścią. Nagle rozległ się głośny trzask i ubrania, którymi biało-czarnowłosy był zaczepiony, rozerwały się. Chłopak w ostatniej chwili złapał się gałęzi, na której wisiał i odetchnął z ulgą. Jednak jego odzieży nie udało się uratować i mógł tylko obserwować jak opada w przepaść.
 - Widzę, że wziąłeś sobie Ash'a za wzór! - zawołała Lillith pochylając się tuż nad głowami Elsy i Roszpunki.
 - Odczep się! Z-zimno. - Jack zadrżał.
 - Oto przykład Strażnika Zimy. - zaśmiał się Astaroth. Frost posłał mu mordercze spojrzenie.
 - Spokojnie, jakoś was wciągniemy. - powiedziała Lisanna. Położyła się na ziemi i wyciągnęła rękę. - Jak daleko możesz dostać, Natsu? - spytała. Chłopak spojrzał nieprzytomnym wzrokiem do góry, złapał jedną ręką gałąź, na której wisiał i podniósł się najwyżej jak umiał. Drugą wyciągnął w stronę białowłosej, ale wciąż brakowało ponad metra.
 - Może ktoś złapie kogoś za nogi? - zasugerował Gazille.
 - Punzie! - zawołał Piotruś.
 - Co? Nie.. - mruknęła złotowłosa. Blondyn podbiegł do niej.
 - Ty jesteś silna babka! To pikuś dla ciebie.
 - Bo ci przywalę! - zdenerwowała się Roszpunka unosząc rękę do góry. - Chwila! Włosy! Mogą się złapać moich włosów!
 - Genialne! - zawołał Natsu. Dziewczyna spuściła włosy w dół, a chłopaki jeden po drugim się ich uczepili. Elsa i Gazzille pomagali złotowłosej wciągnąć ich na górę. Pierwszy wychodził Dragneel. Nagle noga mu się poślizgnęła i spadł na Jack'a i Ash'a. Siła uderzenia spowodowała wyślizgnięcie się włosów z rąk czarnowłosego, a Frost, Darkness, Dragneel, Elsa i Punzie spadli w przepaść.
 - Elsa! Punzie! - krzyczał Czkawka.
 - Chłopaki! - wrzasnęła Lillith. Każdy pochylił się nad przepaścią i obserwował jak ich ciała maleją i po chwili zniknęły w mgle. Obserwowali, bo nic innego nie mogli zrobić. Lisanna patrzyła pustym spojrzeniem w dół, po chwili po jej policzkach popłynęły łzy.
 - Natsu i Ash to demony... i Jack jest nieśmiertelny... ale... przez tą cholerną barierę... - wyszeptała Mirajane ocierając oczy. Ultear oczy zwilgotniały, kręciła głową, jakby chciała wszystkim oznajmić, że to nieprawda, że oni nie wpadli w przepaść. Lillith z całych sił starała się powstrzymać łzy. Wiedziała, że to wydarzenie skutkuje utratą przyjaciela. Zacisnęła zęby, zwinęła dłonie w pięści, ale pomimo tego, oczy wypełniały się coraz większą ilością wilgoci.
 - Ash... byłeś moim przyjacielem... pierwszym... i jedynym... - wyszeptał Lyon pozwalając, aby Sherry moczyła mu łzami rękaw.
 - W tym momencie... wszyscy zdają sobie sprawę, że straciliśmy najistotniejszą piątkę, która decydowała o naszej wygranie. Elsa, Roszpunka, Jack, Natsu, Astaroth, nigdy o was nie zapomnimy. Mimo, że nie ma was wśród nas ucieleśnionych, zawsze będziecie w naszych sercach. Na chwałę wiary!* - przemówił Ichiya.
 - Na chwałę wiary. - powtórzyły smutno "cheerleaderki".
 - I co? I... już ich nie ma? Tak po prostu? - wyjąkała Lisanna drżąc z płaczu.
 - Lissy... - wyszeptała Mirajane i chciała ją przytulić, ale siostra odepchnęła ją.
 - Nie! Nie wierzę w to! To nie jest prawda! Nie okłamujcie mnie!! - łzy lały się potokami po jej policzkach. Złapała się za włosy i mocno pociągnęła. Lillith upadła na ziemię. Pięścią uderzała w piasek obok jej twarzy nie chcąc w to wszystko uwierzyć.
 - I co teraz? - wyjąkał Piotruś. - Czy to...koniec?

***

 Nawet nie zadawajcie pytań.