Rozdział 31 "Możesz nam to wyjaśnić?"

*Etherion*

 Shadow pochylił się nad kryształową kulą i zmarszczył brwi. Wydarzenia już nie szły po jego myśli. Nie wiedział co zrobić, aby wróciły do poprzedniego stanu.

 - Sprawy się komplikują, co Shadow? - dziewczęcy głos był pełen ironii. Jego właścicielka najwyraźniej cieszyła się z niepowodzenia demona.

 - Nie musisz się martwić. Jedyne co należy zrobić, to wysłać Undertaker'a do nich z wieścią o Ceremonii i wszystko się ułoży. - chłopak z uśmiechem rozciągnął się na tronie.

 - Myślisz, że go posłuchają?

 - Ufają mu. Wierzą w każde jego słowo, dlaczego tym razem miałoby być inaczej? - niebieskowłosy skierował na nią znudzony wzrok, zmęczony już jej ciągłym gderaniem o tym samym. 

 - A co jeśli ktoś go zdemaskuje? Pośród nich jest wiele sprytnych demonów, którzy mogliby...

 - Możesz przestać! - krzyknął Shadow i uderzył pięścią w podłokietnik, a odgłos huku rozniósł się po wielkiej pustej sali. Dziewczyna wzdrygnęła się, lecz po chwili na jej ustach zagościł uśmiech.

 - Ja tylko mówię. - stwierdziła wzruszając ramionami i skierowała się ku wyjściu z komnaty.

 - A, i zanim tu przyleziesz z powrotem, zrób dobry uczynek i przynajmniej weź ze sobą jakąś poduszkę. Niewygodnie tu. - jego na początku złośliwy ton głosu zmienił się w westchnienie. 

 - Myślisz, że jestem twoją służącą? - zawołała oburzona. - I z czego się śmiejesz?!

*zamek*

 - Damian, proszę cię. Nie mam zamiaru bawić się z tobą w chowanego! Muszę cię o coś spytać. O parę cosi. - wołała Anna. Pół godziny temu wyszła z pokoju przeznaczonego dla niej i zaczęła go szukać. Oczywiście się zgubiła. - Że też sam się jeszcze nie pogubił. Tutaj jest korytarzy od groma, a złączonych pokoi jeszcze więcej. Licho wie, gdzie on teraz jest.
 - Szukałaś mnie może? - Ania odwróciła się i ujrzała Gray'a bujającego się na krześle na końcu korytarza, na który właśnie weszła. W rękach trzymał jakąś gazetę.
 - Przed chwilą cię tam nie było! - zawołała ruszając w jego stronę.
 - Czyżbyś się zgubiła? - zachichotał chłopak.
 - Wcale nie! Po prostu cię szukałam.
 - A z jakiego powodu?
 - Mam do ciebie kilka spraw. Po pierwsze: kiedy mnie stąd wypuścisz? Po drugie: co się dzieje z Elsą i resztą? Po trzecie: kiedy pokażesz mi swoją twarz? I wreszcie po czwarte: nie masz jakiejś mapy tego twojego zamku?
 - Czyli jednak się zgubiłaś? - zaśmiał się, złożył gazetę i wstał. - Po pierwsze: kiedy to uznam za stosowne. Po drugie: są gdzieś tam w piekle. Po trzecie: raczej nigdy. Po czwarte: nie mam. Musisz się nauczyć na pamięć ułożenia tego budynku.
 - Ile tobie to zajęło?
 - Dłużej niż ty jesteś na świecie.
 - Nie powiedziałam ci ile mam lat!
 - Skarbie - podszedł do niej, złapał jej podbródek w dwa palce i uniósł jej głowę trochę do góry. Na policzki Ani wypłynęły rumieńce. Przyjrzał jej się uważnie i ją puścił. - wystarczy mi mój wiek i twój wygląd, a już wiem ile lat nas dzieli.
 To powiedziawszy odszedł. Dziewczyna stala nadal w szoku i dotknęła swojego podbródka.
 - Skarbie? - wymamrotała. Po chwili opamiętała się i odwróciła. - W takim razie ile masz lat?!

*piekło*
 Każdy był w szoku i nie wiedział co powiedzieć. Niepewnie patrzyli to na Naru, to na Roszpunkę, nie wiedząc co o tym sądzić. Ciszę przerwał krzyk różowłosego, który zbliżał się do nich. Miał na sobie ubrania królewskie, a na głowie błyszczącą złotą koronę.
 - Hahahah! Jestem królem! Pokłoń mi się tu, golasie! - zawołał wskazując Astaroth'a i ziemię.

 - Skąd ty to...? Zresztą nieważne. Mamy tu poważniejszy temat. - odparł Jack.
 - Jaki? - spytał Natsu zakładając płaszcz i koronę na Czkawkę.
 - Punzie, możesz nam to wyjaśnić? - spytała Elsa.
 - Jak mogę to wyjaśnić skoro sama nie wiem o co chodzi? Nie jestem niczyją matką! Nie mam dzieci! Nigdy nie byłam w ciąży! Och, nawet nigdy nikogo nie pocałowałam, choćby w policzek! - wykrzyczała Roszpunka.
 - W gruncie rzeczy ja też nie. - odezwała się blondynka.
 - Ani ja. - stwierdzili w tym samym momencie Natsu i Astaroth.
 - Ej! Co powtarzasz!? - warknął Darkness.
 - Ja? To ty! A co? Już chcesz się bić, gołodupcu?!
 - Ash, twoje ubrania. - powiedział Czkawka.
 - Hę, co? - chłopak spojrzał w dół. Machnął ręką. - Zostawiłem swoją wizytówkę w więzieniu.
 - Dobrze, ogarnijmy się. - Lilly wymownie spojrzała na Natsu i Astaroth'a. - Skoro mamy już ochotników, czy nie czas wyruszać? Zbyt długo zwlekamy.
 - Nie tak szybko! Może okazałabyś trochę uczucia? Punzie przed chwilą się dowiedziała, że ma syna. - powiedział Piotruś.
 - Nie mam żadnego syna i nigdy nie miałam! - krzyknęła zdenerwowana złotowłosa. - Przykro mi, ale to jest jakaś pomyłka. - zwróciła się do Naru. - Nie mogę być twoją matką, jesteśmy w równym wieku.
 - Przeszłaś przez portal. Dlatego ci się tak wydaje. - stwierdził chłopak.
 - Tak, przeszłam, no i co? Chwila! A skąd ty to wiesz?
 - Nietrudno zgadnąć. Zresztą, ja również jestem Shinigami, można powiedzieć, że poszedłem w ślady ojca. A chyba wam wiadomo, że każdy Shinigami ma stały kontakt z Informatorem?
 - Z Undertaker'em? - spytała Elsa.
 - Nie. Na świecie jest ich jeszcze 3. Ten dziadek jest najlepszy i najsłynniejszy, ale przekazuje informacje tylko czwórce z naszej szesnastki. Ja do niej nie należę. Mój Informator nazywa się Accelerator(jakby ktoś nie wiedział, czyta się:Akselerejter). Zajmuje 2. miejsce.
 - Undertaker nie jest dziadkiem! Ma 25 lat! - zawołał Astaroth.
 - A pytaliście go ile czasu już ma te 25? Jego wiek i energia od setek lat trwają niezmienne, ale co ukrywa się pod jego grzywką?
 - Najwyżej zmarszczki. - wzruszył ramionami Jack.
 - A co mnie obchodzi, jak on wygląda? Przecież nie będę się z nim żenić. - warknął Natsu.
 - Ty lepiej siedź cicho. - syknął Darkness.
 - Taa? A chcesz dostać?! - różowowłosy zamachnął się, lecz w ostatniej chwili się zatrzymał, bo zauważył, że jego przyjaciel nie zareagował. Cofnął dłoń i uniósł brwi do góry. Podążył za jego wzrokiem i ujrzał białowłosego chłopaka i różowowłosą dziewczynę, którzy byli ochotnikami do wyprawy po Lunę. - Co się tak na nich gapisz? Kim oni są?
 - Lyon? - spytał granatowowłosy.
 - Gray.... nie, to niemożliwe. Astaroth?
 - Chwila, co? Jaki znowu Gray?! Ja już nic nie rozumiem! - jęczał Natsu. - Wytłumacz mi to. - zawiesił się na bluzie Jack'a. Frost odsunął się od niego. Dragneel przeczołgał się trochę do przodu i wyciągnął rękę do góry w poszukiwaniu czegoś, czego mógłby się przytrzymać, aby się podnieść. Jego palce zacisnęły się na czymś, a on gwałtownie chciał wstać. Jednak nie udało mu się, ponieważ tym czymś, za co złapał, były szorty Astaroth'a, które mu przy pociągnięciu ściągnął, przy okazji wywalając demona i całkowicie pozbawiając go tej części ubrania, które wylądowało na jego różowych włosach i przykryły całą głowę(nadążacie? XD dop.aut.).
 - Co ty wyprawiasz? - warknął Darkness kompletnie nieświadomy swojego stanu.
 - Kto zgasił światło?! - krzyknął różowowłosy.
 - Masz na głowie moje szorty!
 - Co?! Aaaaaa, ściągnijcie to ze mnie!! Astaroth! Zabiję cię! Nie jestem gejem żebyś mi tu striptiz urządzał!!
 - Jaki striptiz? To ty mnie rozebrałeś!
 - Eee, chłopaki, zdajecie sobie sprawę jak to brzmi? - spytała z lekkim uśmiechem Mirajane.
 - Ale to prawda! Ściągnął mi szorty!
 - Ale to nie moje gacie są na twojej głowie, tylko twoje na mojej!
 - Co kto lubi.
 - Uważasz, że to mi się podoba?! Jak cię zaraz dorwę!!
 - Najpierw może ściągnij to. - powiedziała Lisanna i w czasie kiedy przebiegł koło niej, zdjęła mu ubranie z głowy. Chłopak zatrzymał się, rozglądnął i spojrzał na dziewczynę.
 - Dzięki. - uśmiechnął się szeroko. Lissy zarumieniła się lekko, a Natsu pobiegł dalej. Wskoczył na Ash'a.
 - Ratunku! Gwałcą mnie! - wrzasnął Darkness i dostał z pięści. Zaraz oddał różowowłosemu i zaczęła się bójka.
 - Oni nigdy się nie zmienią. - westchnęła Mirajane.
 - Nie ma potrzeby. Tak jest najlepiej. - odpowiedziała Lilly.

***

 Tak więc, nie martwcie się, ten rozdział nie jest najbardziej zboczony XD. W następnym rozdziale będzie coś na co czekacie... pocałunek!! No, a teraz zgadujcie kogo. Ten kto zgadnie poprawnie może mi zadać 5 pytań o cokolwiek (dodatkowo jeśli chce, wystąpi w następnym rozdziale). Taaak, przekupuję was :D No to do następnego!